Na een lange dag in de auto stop je in het eerste het beste gat langs de highway waar je volgens een bord langs de weg blijkbaar wat kunt eten. Wanneer je de deur van je wagen opent klinkt uit het motel gesmoorde muziek, totdat de deur openvliegt en je een blik naar binnen kunt werpen als een struise meid een kerel naar buiten werkt en roept: als je op deze muziek niet kan dansen dan kun je zeker niet wat ik vannacht met je van plan was... en je lacht wat voor je uit als de kerel opkrabbelt uit het stof. Hij kijkt kwaad en lodderig naar jou, in tweestrijd of-ie dat grietje eens de waarheid zal gaan vertellen of die vreemdeling eens zijn grijns zal... maar je bent al langs hem heen, stapt de rokerige ruimte binnen en ziet The Cheap Talkies! De zanger zingt zich uit de naad, de drummer stuwt met de bassist het publiek op en de gitarist soleert schijnbaar achteloos een rondje terwijl de hele meute staat te swingen. Ja, op die kerels aan de bar na dan, maar die vermaken zich uitstekend met het gluren naar de dansende massa op de kleine dansvloer... ah, denk je, this is The States as I like it... maar misschien is het wel gewoon in Breda of Ulft en ben je ernstig verdwaald.